Het consumentenprogramma Kassa besteedde zaterdagavond uitgebreid aandacht aan twee onderwerpen, maar de vragen waar je als ‘gewone consument’ antwoord op wilde hebben werden niet gesteld. Jammer.
Een week eerder had Kassa de werkwijze van veel nutsbedrijven fors aan de kaak gesteld. Er is namelijk een gasmeter in omloop waarvan (de lengte van de schroefdraad van) de koppeling niet voldoet aan de geldende norm en dus niet veilig is. Want zo eenvoudig is het, stelde een deskundige. Bij het vaststellen van een veiligheidsnorm wordt er heel lang gesteggeld door allerlei partijen die ieder hun eigen belangen hebben, maar is er eenmaal een norm vastgesteld dan is het eenvoudig: of er wordt wel aan voldaan en dan is het veilig of er wordt niet aan de norm voldaan en dan is het onveilig. En omdat de koppeling van de betreffende gasmeter niet voldoet aan de norm en is deze dus onveilig. Een beetje hetzelfde als zwanger zijn: je bent het of je bent het niet, nooit een beetje.
Vorige week weigerde de brancheorganisatie van de netbeheerders in de uitzending van Kassa een toelichting te geven, maar deze keer was er wel een vertegenwoordiger gekomen. Je verwacht dan dat de eerste vraag is “Waarom wilde u vorige week niet bij ons in de uitzending komen en nu wel?”, want dat wil je als Jan Publiek toch wel weten. Als tweede vraag leek me “Voldoen de koppelingen aan de vastgestelde norm of niet?” een voor de hand liggende.
Geen van beide vragen kwam aan bod. In plaats daarvan was de openingszet “Waarom vindt u de meters wel veilig?” Een dermate open vraag dat de dame van de brancheorganisatie meteen volop haar kans greep voor Groots Geruststellende Gepraat. Geen woord over de koppeling die niet aan de norm voldoet, wel over het uitgebreid testen van de meters door er aan te hangen en op te springen of zoiets. In ieder geval hadden ze volgens haar geen krimp gegeven en dus waren ze veilig. Punt uit, zag je haar denken. Tsja, dan is met 80 door de binnenstad scheuren ook veilig zolang er geen ongeluk gebeurt. Maar de geldende norm is toch maximaal 50.
Ondertussen worden er wel 40.000 meters teruggehaald omdat “ze niet voldoen aan de specificaties”. ???? En ‘de specificaties’ bleek dan weer op de lengte van de schroefdraad van de koppeling te slaan. Het werd gebracht alsof het om een lichte afwijking van de kleur van de meter ging. De vervangactie maakt ondertussen wel pijnlijk duidelijk dat de nutsbedrijven de spulletjes die ze bestellen kennelijk niet controleren. Anders was die tekortkoming wel gezien. En ja, je kunt natuurlijk ook al raden wie aan het eind van de streep voor de kosten van de vervanging van die 40.000 meters gaat opdraaien. Want het geld moet toch ergens vandaan komen.
Er was nog een onderwerp waar een voor de hand liggende vraag niet werd beantwoord. Moet je als nabestaande de kosten betalen voor het overbrengen van een overledene naar een bepaalde plek, zoals een mortuarium, als jij hiervoor niet de opdracht hebt gegeven?
“Je gaat er van uit dat je alleen betaalt voor diensten waar je zelf opdracht voor hebt gegeven. Maar de praktijk is vaak anders”, zo stelde Kassa. Inderdaad, en dus wil je weten hoe dat, juridisch gezien, zit. Moet jij opdraaien voor kosten die in opdracht van anderen zijn gemaakt? Iedereen die aan het woord kwam in de ruim 19 minuten durende uitzending vond dat dit niet kan, maar we kwamen ook niet te weten wat het antwoord op deze hamvraag dan wel is. En dat mag je toch wel minstens verwachten van een consumentenprogramma als Kassa, dat in Brecht van Hulten overigens een uitstekende presentatrice heeft die zulke onderwerpen gewoonlijk goed de baas kan. Maar in dit geval lijkt het me vooral een redactionele tekortkoming, want voor de vraag ‘wie draait op voor zulke kosten?’ had toch een jurist kunnen worden ingeschakeld. Dan had de kijker meteen duidelijkheid gehad.
» Alle Berichten, Consument » Geen vragen, dus geen antwoorden bij...
« Radar, kijk zelf eens naar je voorwaarden Banken en verzekeraars plaatsen zich maar al te graag op een ethisch voetstuk »
