Tante Ietje, tante Oele, tante Suus, het waren echt van die Indische tante-namen die bij ons in de familie voorkwamen. Net als tante Toetie. Spreek het uit en je hóórt dat het een Indische tante moet zijn. “Toeoet…., Toetie. Geef mij ook eens een djeroek.” En waarom ze nou Toetie werd genoemd…. Want ze had eigenlijk prachtige namen: Amande Virginie (“Maar we noemen haar Toetie”).
Een oudtante, niet alleen ouder, maar ook gebrekkiger. Daarbij had ze veel om haar lelijk te doen lijken. Ze was erg mager, liep door een bochel voortdurend krom en door een spierziekte aangetast trilden haar handen altijd (“het kopje voor tante Toetie niet zo vol”) en klapperde haar onderkaak, waarbij het kunstgebit soms met forse ketsen op elkaar kwam. Bovendien transformeerden haar brillenglazen haar ogen tot uilengrootte.
Objectief gezien voldoende debet-uiterlijkheden voor een mager oordeel. Maar beoordelingen worden vaak subjectief gemaakt. En zo bleef er geen Lelijke Enge Tante, maar een Lieve Tante Toetie over die zo vriendelijk lachend haar magere trillende armen verlangend naar je kon uitstrekken. Ook zo’n tante die Indië met zich meedroeg in de hele aankleding van haar kamer. Alleen, want oom was – bezien door kinderogen – al zo lang geleden overleden.
Jammer, dat ik haar heb leren kennen op een leeftijd die haar alleen maar deed aftakelen. Vlak voor haar overlijden bezocht ik haar om Toos voor te stellen, omdat wij gingen trouwen. Tante, die deze beleefdheidsvorm zeer waardeerde, bekeek vriendelijk glimlachend vanuit haar stoel een van haar honderdachtentachtig neven en diens keus.
“Dat vind ik leuk zeg, dat jij komt. Hoe zei je dat je verloofde heette?”
“Toos, tante. Eigenlijk Catharina Maria Elisabeth, maar ja, ze noemen haar thuis Toos.”
“Zonde toch van al die mooie namen”, vond tante.
» Alle Berichten, Overige » Mooie namen
« AFM laat consument teveel hypotheekboete betalen Uw verzekeraar kijkt mee in uw patiëntendossier »
